Ak iplik kara iplik ,
Birbirinden ayırd edilmeden...
Daha sabah ezanları okunmadan ,
Engin dağlar üzerinden,
Yavaş yavaş bir ağarma ile,
İnsanın içini ürperten...
Derin bir sessizlik içinde,
Ortaya çıkar tanyeri !

Yüce Allah’ın kurduğu bu düzenin,
Kim bilir böyle kaç gezegenin ?
O müthiş gücüyle çarpılır insan...
Ağaran tepelerin ardından ,
Bütün haşmetiyle Güneş’in ,
Doğuşunu gören gözler kamaşır...
Ne büyük bir güç bu...
Ne büyük bir kudrettir bu !

Yüce Allah’ım,
Hz. Musa seni görmek istemişti..
Sen , bir dağın üzerine...
Şöyle bir bakmasını söyledin !
Dağ yanıp tutuşmuştu...
Hz.Musa da anlayacağını anlayıp,
Göreceğini görmüş ,
Af dilemişti senden...
Ben de, daha şafak sökerken,
Sanki çarpıldım tanyerinden !...

Kulların alışmışız kolayca,
"Güneş doğdu, güneş battı " diye !
O tepelerin ardından,
O sancılı doğuşunu güneşin,
Çoğumuz hiç görmez bile...
Yüce Allah’ım sen çok büyüksün !
Her şeyin ile...

Bizler , anladığımız kadar varız ,
Ne olursak olalım !
Silinen bir nokta kadarız ;
Gün ağarırken,
Ya da batarken...