Koyup da gönlümü hicran kışında,
Yem etme aşkımı, çakala kurda...
Bir ümit belirsin o bakışında,
Nasip saatini, vuslata kur da...

İsmini andıkca coştu çağladı,
Hasrete yandıkca çöktü ağladı,
En güzel yılları sana bağladı,
Ele yâr olur mu, artık bu hurda...

Gönül anılarla yaşar avunur,
İsyanı takâdı aşar dövünür.
Kurduğu düşleri hâlâ savunur,
Sâdece birkaç burç kalsa da surda...

Sen gittin gideli, dört yanım duvar,
Sensizliği ne saz, ne türkü savar.
Kaç yıllık acının cerahati var,
Ayrılık denilen, şu zâlim urda...

Hadi artık gel de, hüznüm dağılsın,
Bahtımı bağlayan, çilem sağılsın.
Sabaha ermeyen gecem boğulsun,
O yeşil gözlerden fışkıran nurda...

Sevda gömleğimde hem yüz hem astar,
Eskiten gönülden tamirat ister.
Vakit geç olmadan, lütfunu göster,
Yaslı salma beni, ebedi yurda...

Veli BOSTANCI