Sana!.. Evet sana
Karanlığın bağrını yırta yırta üstelik
Hasret dolu şiirler yazıyorum geceler boyu
Ve ”özlüyorum seni”
Bala’sına hasret analar gibi

Sana akıyorum deli sular misali
Seni arıyorum gökyüzünde ki yıldızların arasında
Sen diye kokluyorum
-Yatağımı yorganımı
Sen diye okşuyorum,
-Vazomda ki gül yapraklarını
Ve gözlerimi kapatıp
Boşluğu öpüyorum “sen” diye

İtirazın mı var?
Ya da söyleyecek bir şeyin
Bu neye yarar ki, söylesen ne fark eder,
Ya da boş ver,
Silahını doğrult ve bas tetiğe
Hatta şarjörü boşalt yüreğime
Kimin umurunda?!...
Sen öylesine vurdun ki zaten beni
Canım burnumda!...

Bırak!..
Bırak “anlatayım ne varsa”
Ne varsa “içten içe kemiren beni”
Nasıl sevmişim, nasıl sevdalanmışım
Nasıl “müptela olmuşum sana”
Gözlerim nasıl aramakta seni her bir an
Nasıl kıpır kıpır oynaşmakta yüreğim
Nasıl söylemek istiyorum nasıl
“SEVDİĞİM”

Sen “sus” dedikçe asılıyorum frene
Sen “sus” dedikçe direniyor her bir yanım
Sen “sus” dedikçe;
“SANA SUSUYORUM”
Kıpırdıyor dudaklarım, ama;
Konuşamıyorum!...
Ve sen “sus” dedikçe
“Çöllerde susuz kalmışçasına”
Seni daha çok seviyorum!..

Evet Sana!..
Aşkı yazan her kalemin ucundayım ben
Resim çizen her fırçanın kılında
Şairin satırında, ressamın tuvalinde
Her güzelliğin adı sensin, anlamı sen
Ah!.. Bir de “sus” demeden beni dinleyebilsen!..
Neler anlatacağım sana, neler
Bir bilsen!....

Benim tükettiğim cümlelerim gibi
“Tükenmeyen suskunluğum da” sana!..
Ah benim “çocuk ruhlu, cennet yüzlü
Kevser gözlü” sevdiğim!..
“Dün” sevdiğimdin, bu gün “mabedim”
Yemin ediyorum;
Seni yarın;
Bu günden daha çok seveceğim!..

“Kadir ALBAYRAK”