kalıcı bir karartı çöker
göğün yüzüne,
telaşla kaçışan
kırlangıç sürüsünü
anımsatır şehrin gürültüsü


Kadıköy olur bütün boş sokaklar
ama geçmez hiçbir tramvay,
bir uzun Cem Karaca
yokluğu esişir baharlar


puslu,üşüten bir özlemek
alıkoyar Boğaziçi köprüsü’nü
sıvaları dökülür
bakılmaz Aşiyan’dan gidersem



esmer sabahların bulutu
soldurur Üsküdar feribotu’nu
bir dağ olsada limanlar
göremez hiç kimse


ölü ışıklar zapdeder ortalığı
aşksızlık bandosu çalar parklarda
büsbütün viran olur sokaklar,
yabancısı yoktur bu kentin
bizdendir kaybolan tüm yolcular


-ki onlar hep
Haydarpaşa gar’ında vedasız
balık pazarlarında parasızdırlar-


ben gidersem
ıslığı duyulmaz varoşların
nargile pişmez kömürde
hepten terkeder çiçekçi kızlar
çukurcumayı
hüzün basar kent çıkmazlarını


bir geceyarısı
unutulur bütün aşklar
yangın yeri olur
İstanbul’un her yeri


ay düşmez alnına
sormaz hiçbir polis kimliğini
en mutlu anda
kim ağlar bir suçsuza


yahut aleni bir katil
nasıl tutuklanır
akşamüstleri Beşiktaş’ta


gitsem
ayrılık olur


kalırsam
dostluğun küser bana


ölmek
inceltmektir acıları...








Sana Şiirler