3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1105
Okunma
Soğuk bir kış günü başlamış dünya yolculuğum.
Daha baştan kendine soğutmuş dünya beni
Bulutları germiş üstüme doğacak güneşlerin önüne
Sarmış bütün dikenli tellerini derilerimi kanatırcasına
Kafeslerin içine hapsetmiş anahtarları bulunmayan kapılarının
Issız adalara sürgün etmiş geri gelmeyecek gençliğimi
Soldurmuş bütün çiçeklerimi, yağmurlara hasret bırakmış
Yakmış bütün benliğimi, yangınlarda bulmuşum kimliğimi
Fırlatıvermiş hayatımı, hayal bile edememişim hayatımı
Düzlüğe erişememişim sonu gelmez yokuşlarda
Tırmandıkça sarp kayalar dikilmiş önüme
Yeri gelmiş yuvarlanmışım baş aşağı ümitsizce
Hep virgüllerle yaşamışım, nokta koyamamışım tek bir cümleye…
Cevap Yaz