Hayatta bir kez sana benzemek istedim.
Biliyorum bu çok uzak bir hayal…
Ama ne yaparsın işte, hayal dünyam çok geniş.
Seni öyle hayal ediyorum ki.
Sınırsızlığın sonsuzluğunda sonsuzluğun sonu yeniden başlıyor.
Sen öyle bir güzelliksin ki ne başlangıcın belli ne de bitişin.
Doyumsuzluk sende başlıyor; ama sende bitmiyor, senle devam ediyor.
Nice yollar var sende gezecek, nice yıllar var sende anlam kazanacak.
Nice heyecanlar, nice mutluluklar, nice hiç açmamış çiçekler var
sende açmayı bekleyen.
Belki de bir anne, anne olmanın ilk heyecanını yaşayacak sende.
Belki de ilk ninnisini söyleyecek gönlünden düşen mısralarla çocuğuna.
Sen öyle bir güzelliksin ki: okyanuslar halay kursa
ulaşamaz senin tek bir zerrene.
Yağmur yağsa, fırtına kopsa, zelzele olsa, yer yerinden oynasa ne çıkar!
Güzelliğin öyle baki, öyle kalıcı ki sorma gitsin.
Bu güzelliğin başlangıcı da sonu da yok.
Gez gezebildiğin kadar, yüz yüzebildiğin kadar, sev sevebildiğin kadar…

Irmaklar sana doğru akar; sense ırmakları bağrına basar, kucaklarsın.
Sevgiler yelkenlerini sende açar; sense hüzünleri kovalarsın.
Sen öyle bir güzelliksin ki güzel olmayanda güzel olur senin yanında.
Sen öyle bir güzelliksin işte…
Aynen bir çocuğun annesini kaybedipte bulduğu andaki mutluluk gibisin.
Sen ya birilerinin yaşamak istediği, ya yaşadığı, yada hayal ettiğisin.
Sen nasıl bir güzelsin biliyor musun?
Soğuk, karlı bir kış günü, semaverdeki demli çayın
gökyüzüne süzülen buğusu gibisin.