Uzantılarım
Utançlarım
Sensizliğim…
Arkama gizlenmiş, hüzünlü bir koyak gibi.
Selamını yürürken düşürüyorum
aşklarını
martılarını
çoğulcu bakışlarıyla kaybetmeden, kaybedilmeden
kendime sataşmalıyım,
ölmek kadar yılışık
…

Gitme,
Olmaz mı?

…
Bulaşıcı bir veba kadar,
en çarpıcı yanımla asıyorum kendimi.
Hiç ağlamıyorum,
yaşantılarım bunlar, bu değil
ölümlerim bu olmamalı diyorum; anlamlı anlamsız.

Beni kendinde taşı
Beni en olmadık ilahların gölgesinde taşı
ya da sünepeleşmiş bir ilkbahar kavşağından dönerken,
Soğuk kaldırımlar arkasından taşı beni.

…
Bir parşömen kâğıtlı gece de sabahlarken ömrüm,
geçerken
mahalle tatlıcılarının arkasına gizlenir bakışlarım.

Tinerci ürkeklikler ardında
Sahipsizce, sahiplenirim onları.
…
Gitmem gerek
Anlamsız bir güler yüzle
Usulca sıvışmalıyım
Yarınım son bulursa, geri dönerim belki.

…
Bak dünya ne kadar da yaşlı,
Bir kayıp sonsuzluk gibi.

2005