Şişli meydanında bir güvercin
Çırpınmasını yeni öğrenmiş
Bir güvercin,
Beyaz ve narin
Kardan almış rengini,
Sokaklardan ve insanlardan almış, ürkekçe sevişmesini.
Şişli meydanında bir güvercin,
Uçmasını yeni öğrenmiş daha
İstanbul ağır geliyormuş,
Çapulcularıyla ve devrimcileriyle,
Yas tutan şehir, kayboluyormuş hep.
Bir sabah âşık oluyormuş devrimciler,
Devrimcilikten uzak ne varsa tüm her şeye.
Tanrı da âşık oluyormuş, bir sabah İstanbul da.
…

Şişli meydanı ağır gelir beyaz güvercine.
…

Bir güvercin, Şişli meydanında
Vücudu kaskatı,
Boğazı kesik,
Beyaz rengi kızıla boyanmış,
Konuşan da varmış bu sabah; aşık olanda.
Şişli meydanında ölende varmış bu sabah,
Habersiz ölen güvercin gibi…
Bombalanan tarih,
Şakalaşan mevsim ve sonbahar yok oluyormuş bu sabah.

Bir güvercin, beyaz ve narin,
Tan vakti kadar apaydın
Bir güvercin,
En Yahudi siymiş insanlığın ve en müslümanıymış
—ve bir İsaymış meğer.

Bir yezidi güneşe dönermiş yüzünü
Her sokak başında…
…

Bir güvercin, patileri kana bulanmış bu sabah,
Konuşan da varmış bu sabah; aşık olan da.

…
Şişli meydanında bir salkımlık bahar,
en kısa ömürmüş yaşanılan
ve âşık olan devrimcileriyle yas tutan şehirmiş İstanbul.

Bir güvercin; beyaz ve narin,
Kırmızı bir günü hediye edenmiş insanlığa.

…
2003 Kasım