Anladım... öğretildim..
öyle bir an gülücük oldun gözlerimde, işte güldüm ben,
gözbebeklerim canlandı
az önce ben ismini sayıkladım ve ben az önce seni yaşadım...
güldüm işte ben..
ve herzamanki gibi biraz önce de öldüm ben
sorma neden? biliyorsun işte
sen gittin ya... yoktun ya sen artık, yaşayacak SENim yoktuya hani
işte ondan... işte ondan öldüm ben...
bir can 9 canlı olurmuş ya... oldu, oldu caaan sayende o da oldu...
ve ben sayende can, öldüm, güldüm ve öldüm...
ve ben ölsem, hayata birdaha gelsem, yine öleceğimi bilsem
sende ölürüm ben,sende ölürüm...
kızacaklar, anlayamacaklar beni değermi,
sen söyle can değermi?...
SUSTUN...
yoksa sende mi? sende mi?...
ben artık ölsem can, bana müsade...
bedenim gitsede gitmeyen BENim sende
anladım, öğretildim...
olmayacak böyle
ulaşılmayanım SEN...
oysa ne kadar da az kalmıştı sana...
müsadenle can...
ölmem gerek...
seni benden cıkarmam gerek...
ve hayata döndüğüm bir an yine karşına çıkmam gerek
çıkmam gerekki öyle biran caan gülmem gerek
ve benim ölmem gerek...’’anladım, öğretildim...’’