hani kışlara bezenmiş rengindi kırmızı
kan damlası alevinde sevdanın
unutulmuş yitik hatıraların
katlanmış bohçalanmış sandıkta
uzak alemlerin sancısı bakışlarında
bırakma ellerini
tutsun hayallerine tutsak kalmış umutlarından
isteme şehirlerdeki loş lambalı
taş odalı çerçevesiz resimlerini
sen bahara bak pencerden ve yeni doğan güneşe
ve ısınsın yeniden avuçların
bir yağmurun rengiyle
şebnemlerin çiçekte masum kalan busesiyle

hani dağlarda reyhana sevdalanırdın
kuzuların meleyişlerini dinlerdin
sessizliğin gölgesinde bir pınarı hayallardin
amber kokulu toprağın çamurunu şekillendirirdin
öfkeli mağrur bakışlarında yumuşatırdın nazlı yarini
unutma beklediklerini
seni bekleyenlere koş umutla yeşerttiğin
isteme karanlıkların koynundaki kokusuz griliği
bilmediğin sevgisizliğin hasretini
sen bahara bak pencereden ve yeni doğan güne
ve ısınsın ayakların
bastığın yeşillerin rengiyle
çimenlerin yerlerde masum kalan busesiyle