A D A N A L I

‘İki şey var ancak ölümle unutulur
anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü’

Pek ısınma hareketi yapmaz ucu Tanrı’ya varan yolda
İki yüreği olsa, birini verir! Allah’ına kadar toprak
Yürek ağası..! Sofrasına oturulur, alem adamı!..

Allah’a söver, sonradan yerleşen Adana’dan çok A / danalı
Adana / n hayat bu! Düş taşı olmuş yok yoksul düşler /e..!
Tezgâhında ATA / TÜRK / İYE kumaşı…

Ne vakit yemyeşil gözleriyle çağırır gibi aygın baygın bakan
Sarışın kız görse, dibi düşer!.. Yıldırım çarpmışa döner…
Uğruna uğru olur Adanalı… Onu öpmüş yaslandığı hayat.

Kayıt dışıyla iç ettiği hayatı dosdoğru yaşayan(!)
Bukalemundan daha becerikli yandaş el / it
Kul hakkının ağırlığını taşıyamaz hiç kimse!.. Açılır söküğü
Göğe kurulan darağacı ip, ilmek ister mi Adanalı?!..

Her ölümlü yeryuvardan götürür ateşini..? Onun cehennemi…
Ateş kasırgasında teni devinir!.. Postköylü, kent soylunun
Anası doğarken giydirmiş aşkın cesaret hırkasını
Duyguların dibi ölüme bile koşar aşkı uğruna!
Saman alevi gibi parlar!.. Omuz atar asi rüzgâra
Sınanmaz cesareti!.. Yırtık dondan çıkar gibi fırlar kavgaya
Ağzını doldura doldura söver! Ağzına (h)öykünür Ana/dolu/han.

Pek bilmez sinek kaydı yaşamayı Adanalı..!

Tutkularını berkitir ayın tura yüzü
Çılgın çeşmenin suyunu kana kana içtikçe, devinir avcı yanı
Düğmesine ilik açar balköpüğü gözlü Binboğa sümbülünün..!

Tatmadığı zevkin sarhoşu olmaz Adanalı!..

Beyaz satenli Toroslar yastığında yatan Seyhan gözlü
Sever fiyakalı aşk meşk yaşamayı
Yaylanın yaylı yatağından yana yakıla iner Yüreğir’e
Aşka, vurulmaya uçan albenili sarışın kıza
Y / akası açılmadık püfür püfür yerinden öper yalım yürekli
Tapınak fahişesini bile gözüne kestirir delikan Adanalı.

Ali Akdemir
20. 12. 08
Çukurova