biz yürürüz
gülüşler yağar kente
bir nehir tutsak alır şu sokakları
nilüferler açar kaldırım diplerinde


ölgün sabahlara tanık bulunmaz
kavgasız geçilir Üsküdar kıyıları
gülüşünle ıslansada kimsesizler
soğuk sızmaz yanaklarından
ve üşümez umutları


her saat başında
narası duyulur sarhoşların / küfürsüz
ve sigarasız seferlere başlarken
otobüs kaptanları
bizi anlatan şarkılar çalar dolmuşlarda


özlemeyi hatırlasa da İstanbul’lular
ağlamaz hiç kimse
unutulmuş ara sokaklarda
yükselen çan seslerini
bastırmaz ulu camii’nin imamı


solgun sabahlarda dahi
birbirine gülümser
Kadıköy tramvayı’nın yolcuları
büyük caddede mahçup işportacılar
alıkoyarken trafik lambalarını


adınla başlar
satılan bütün çiçekler


geldiğin feribotlarda
güz serinliği biter
gözlerinin telaşı yaraşır rüzgarlara
seninle anılırken mutluluklar


bir gülüşün değse
binlerce şiir yazarım
Beşiktaş’ta akşam üstlerine


-sevdiğim ki hep özleyeceğim kadına-