Devran fenâ döner şimdi,
Gözler hasat olup,
feri gider bir anda,
Başına gelip çatarsa zâlim biri,
Asla acımaz sana, inan!
Hiç yanlışa da düşme,
Merhamet arama onda.

Kaç sene geçse de aradan su gibi,
Her görüşte alev saçar o gözleri,
Zamanı öyle bir deler geçer ki;
Sevda cinnetine tutuk nâçar,
Yaşlı yüreğime siner yâr,
Sinemde yine kasırgalar.

Neler oluyor, bir bilsem,
Kafamın almadığı onca yol,
Ermediği tüm labirentler,
Belki yer bitirir içimi,
Öyle bir parçalar ki;
asla huzur vermez bu sancılar,
Delinin zoru işler bunlar,
akla ziyan şeyler.

Değişmez elbet kara gecede düşler,
Bilirsin, karabasanlar olur
bir eğlence medet,
İçime bir işlerse hâlim harap, mundar,
İşte, inler yüreğim bak, kan ağlar,
Heyhat!
Yine kendi işindedir millet;
Şimdi beni kim sayar, kim dinler?
Galiba yetmedi çektiğim bu zillet.

Kafama nakşedilmiş de gelmiş,
Baksana, içime sinmiş resimler,
Başkasına nasıl bakar?
Hâşâ, zinhar!
Böyle olmaz sevgililer,
Alabildiğine gaddar, kasılmaz,
Asla ezilmez verilen sözler,
Hor görene ceza keserler zaten,
Yapanın da yanına kalmaz.

Ya nasipse bana;
Ya felek böyle yazdıysa,
Elâlem de bir inansa buna,
Nasıl benden alırlar o zaman?
İlk göz ağrımdır o canan, yeminle!
Sözlümdür,
iki gözüm kör olsun!
Canımın içidir;
onsuz ölürüm!
Kara gözlümdür;
bakamam!
Dünyâlığımdır;
veremem!
Göz nûrum olur da benimle gelir,
Ancak benimle gider o gözler.

30.07 – 03.08.2008