Dalgınlığına gittim yıllarımın bir an,
Çağlayan nehir ucunda sandım bakışları,
Sessizce iç geçirdim , iç çektim nefesime,
Öyle istedim…
Daha da sessizliğe gidince,
Ay parlak dedi güneşim,
Tanıdığını bilemedim,
Oysaki karanlığımdaki göremediğim,
Günsüzlüğüme dönmüş ışık , sema,
Her yer ve her deva…


Islanmış tütünüm,
Daha bir açıldı rengim ve sırtımda kara cepkenim,
Kaçına?.... kaç kaçsıza yanayım,
Ah edip sövgüme can kıyayım,
Dönüp dolaşıp yoksuzda rimel dolandırayım,
Sonra sokakta fal açtırayım,
Desin ki ;
Üç vakte kadar…
Üç vakit diye mi geldim dünyaya,
Toplasam, çarpsam ve bölsem,
Uğramaz yollarım ya da uğratmaz aşk yanım,
O da bana uğramaz,
Cehennemler saydım …bas git…



Sevgilere gönülsüzlükler sıraladım,
Belki adamsızlığa adam kefenini giydirdim,
Ben bilemedim ama kader bildi,
Kefen son giyeceğidir ruhsuz bedenin…


Gittiğim uçurumdan sallandım,
Demedim hiç “pişmanım”,
Ben geldim, ben ettim ve ben buldum,
Çok mu ucuz geldim hay tipine kaydığım,
Her ömre bedel biçmiştir Yaradan’ım,
Belki kollarında gerçeğin, belki bastonunda zehirin,
Dedimya yoksuzluğum; bas git…
Ruhum varken ölüm çok gelir bana,
Şimdi sigara içeceğim….