Hayal I.

İki kişi üzerine kurulu ufak bir dünya
Küçüklüğünden beri gerçek olmasını bekledikleri bir rüya
Bedenlerimize uygun küçük bir tosbağa
Alıp götürür bizi merak ettiğimiz diyarlara
Yollarda zaman uzayıp giderken
Bozulur tılsımı
İtilir bir adım ileri gidebilmek için…
Rüyalar gerçek olur zamanın akışında
Küçük bedenler de küçük yürekler
İkisi de birbirinden dengesizler
Hayalleri de kurgudan ibarettir aslında…

Hayal II.

Bir güne sığdırılmış kaçak düşler
Bilmediğimiz hiç görmediğimiz
Kendimizi denizine bırakıp yok olacağımız
Şeffaf kaçamaklar…
Sırtımızda okuldan yadigâr çantalar
İçinde keyfimize keyif katacak mezeler
Unutacağız bir gün de olsa her şeyi
Biz olacağız sadece
Geride kalanlar
Kül olup uçacak gözümüzün önünde
Güleceğiz sonsuza gülercesine
Yasakları çiğneyeceğiz
Kendimizi sarhoşluğa bırakıp
Bir günlüğüne kurtulacağız tüm dertlerden
Yeni yerler keşfetmenin tebessümü olacak dudaklarımızda
Hayallerle sınırlı kalmadık ya
Başarımızı kutlayacağız bir dahaki şeffaf kaçamaklarda…

Hayal III.

Cennet Türkiye’m
İllerine hayran iki gezen
Düşlerimize yerleştirdiğimiz güzellikler
Merak ettiğimiz iller bir bir tükenecekler
Göreceğiz hepsini
Her semtini gezeceğiz
Bıkmadan usanmadan
Yeni maceralara atılarak sıkılmadan
Trabzon’a gideceğiz
Dağlarına çıkıp sevgiyi haykıracağız
Ürgüp’e de dalacağız peri bacalarından çıkacağız
Kesmeden hızımızı doğuya saldıracağız
Diyarbakır…
Törelere boyun eğenleri seyredeceğiz
Çaresizliğimizi sindirip
Başka cennetleri seyre gideceğiz
Kalmayacak gidilmedik bir köşen
Cennet Türkiye’m…

Hayal VI.

Özgürlüğü düşledik
Aileye sıkışmış bir benliği değil
Ayakta durmayı istedik
Tek başımıza dik ve asil
Bilirdik bırakmazlardı bizi
Kanatlarının altından çıkmamıza izin vermezlerdi
Zor karardı
Ama zorları aşardık ikimiz bir araya gelince
Yenilerdik kendimizi
Tebessümler yerleşirdi dudaklarımıza
Kaçak düşlerde buluşurduk her defasında
Ufak bir dükkânımız var artık
Evimiz olmasa da
Kaçıp saklanabileceğimiz
Hesap vermeyeceğimiz
Bir köşesinde gitarın sesi
Bir köşesinde şiirlerin resmi
Bizimdi her şeyiyle
Bizi anlatırdı her rengiyle
Duvarındaki çeguvara resmiyle
Yerlere serdiğimiz minderlerle
İçinde ettiğimiz muhabbetin devrik cümleleriyle
Kopmuştuk yalnız kalmayı başarmıştık
Zoru yine birlikte aşmıştık
Hayatın inadına gidiyoruz
Bizi sevmese de biz hayatı seviyoruz
Ölürcesine…
Ama hasedin den çatlatmak istermiş gibi
Ölümü bile birlikte istiyoruz…

Hayal V.

Yaşanacak fazla bir şey kalmadı diye düşüncelere dalıyoruz
Düşüncelerde boğuluyoruz
Ölümü düşlüyoruz
Oda farklı olmalı deyip yola koyuluyoruz
İki kişiyken yoldan gelen yolcu çarpıyor gözümüze
Yıllar önce giden çocukluğumuz canlanır gözlerimizde
Üç kişiydik eskiden de
Geçmiş gelmişti geleceğimize
Geç kalmamıştı bize
Yine üç kişilik kitlemize ulaşmıştık
Düşmüştü hayalimizin orta yerine…
Mutluluğu tattırmıştı bize
Peki, gitmeden önce ne yapmalıydı?
Son deliliğimiz ne olmalıydı?
Diye düşüncelere daldık bu seferde
Bulmuştuk…
İşe koyulduk
Önümüzde bir banka…
Soyulmayı bekliyor adeta
Bankayı soyduk ilginç kahkahalarla
Vurduk kendimizi eğlencenin dibine
Para savurduk her bir köşeye
Son gecelik eğlence de sona erdi
Hayat bizim için bitti
Zaman ölüm vaktiydi
Esenlerin en büyük iki binası
Bizim için en ideal intihar mekânı
Önümüze gelen ilk binaya daldık
Eksi ikiden kırk dördüncü kata kısa bir yolculuk
Şimdi yüksektik
Hiç olmadığımız kadar yüksek
Ellerimiz tutuştu gözlerimiz kapandı
Ölüm zamanı yaklaştı
Azrail aşağıda beklemekteydi
Ayaklarımızı boşluğa bıraktık
Nasıl yere çakıldığımızı bile anlamadık
Ruh beden den ayrılmıştı artık
Ölümü bile beraber tattık

Hayal IV.

Seyre daldık cansız bedenlerimizi
Gazeteciler, polisler, görevliler
Sanki delirdiler
Cesaretimize hayret ettiler
Manşetler de yer aldık
“Bir banka soygunu gerçekleştirdiler
Paranın büyük bir kısmını bir gecede eğlenerek yediler
Sonra sebebini bilmediğimiz bir şekilde
Kır dört katlı binanın terasından el ele atlayarak öldüler…”
Anlamsız bırakmıştık onları…
Bedenlerimizin başında şaşkın ifadelerde bakıyorlardı
Neden yaptınız diye sorar gibi…
Biz gülüyorduk
Tebessüm yine dudaklarımızdaydı
Ölümü bile beraber aşmıştık…
Belki hatalıydık
Ama birlikte olmanın verdiği mutluluktan hiç vazgeçmedik
Silmedik birbirimizi
Hayat silememişti bizi
Biz kazanmıştık
Hasedinden çatlıyordu hayat…


ChitLembik 04.02.07 16.10

’ Gerçek Hayallerden esinlenerek yazılmıştır...
Arkadaşlarıma teşekkür ederim...’

Saygılar...