ustan demedi mi sana?
sevda; yüreğini vermektir
sevenlerin en yiğidine.

ey cahiliyye devrinin tatlı çirozu,
sen ki, toy çırağın ta kendisi,
hemi de külliyen acemisi,
sevmeyi bileceğin nereden belli?
çilingiri mi var sanki yüreğin?

çaylağın kahküllüsü, zavallı çömezim,
bir bilsen, neler çıkıyor işin içinden,
ne şifa veriyor bu hâller -
ne de bir çaresi var derler,
çırasını yakarlar da adamın;
cayır cayır yanıverir
o cüsseli yüreği.

ceylan gözleri sevdin daha düne kadar,
saçına da vuruluverdin her birinin,
hemi karasına, hemi kahvesine
hemi de sarısına, inadına
rengine bile bakmazdın zaten,
gördüğün her güle,
köle oldun bedava,
ne zaman ki çullandı dilber dudağı,
o zaman hemen anladın;
kaç bucağı varmış dünyanın,
sevdiğini sandığın hilâl kaşlar,
asla yüreğini delmedi bugüne kadar.

daha bakmadan sana kaytan,
bu kadar mı olur yürekten?
nasıl yaktın ki onu içten?
aynı dili söyleşip, kumrular gibi sevişen,
oynaşan kuşları uçurup havalara,
deryalara salıp mavişirdi,
dünyaya bir kere gelen
bu iki haytan.

anlasana yâr!
sevdayı ben öğrettim sana..

16.12.2008