Şerden yana döner, feleğin çarkı,
Özlenen saadet kasvete kurban…
Her sevda bitmeyen yanık bir şarkı,
Vuslat umutları hasrete kurban…

Şu ömür dediğin, sayılı nefes,
Her gönülde açar, binlerce heves
Kapanınca gözler, kısılınca ses,
Bitmeyen rüyalar müddete kurban…

Şahlandı mı bir kez bencillik atı,
Sertleştirir kalbi, taştan da katı.
Ayak bağı sanır sabrı sebatı.
Zamanın müjdesi hiddete kurban…

İnsan Hak katında, takvaca yüce,
Lakin mala-mülke taptıkça cüce.
Meyledince nefis serseri güce,
Hoşgörü, tevazu kudrete kurban…

Büyüklük duygusu yaman mı yaman,
Musallat oldu mu, vermez hiç aman.
Burunlar buluta değdiği zaman,
İnsanca hasletler şöhrete kurban…

Yâr sevmek düşünce bir gün niyete,
Denk görülür sevda her tür diyete.
Arzular dönünce kemiğe, ete,
Mahşerlik sevdalar şehvete kurban…

Kul için imkanlar, sevap aracı,
Bunu anlamamak, ne kadar acı.
Helâl belleyince insan haracı
Makamlar, mevkiler rüşvete kurban…

İnsanın kimliği huydur, kültürdür,
İnsan bildiğince yaşarsa hürdür.
Köyler şehirlere akınca bir bir,
Asırlık âdetler gurbete kurban…

Tâ ezelden beri maddenin fendi,
Bir şekilde olmak, kula efendi.
Yıkılınca bir gün kanaat bendi,
Ömrün istikameti servete kurban…

Canı Tanrı verir, yine O alır,
İnsan inandıkça kendini bulur.
İmansız kalplerde canilik kalır,
Acıma, merhamet şiddete kurban…

Veli BOSTANCI