ve ben açım, uykuya
neden bilmiyorum, rüyalar yorgunluk verir oldu,
oysa bir gök yüzü onu saran yıldızlar,
yıldızlara sarılmış umutlar her renkte yanım sönüyorlar
yalnızlık her zaman olduğundan daha fazla,
-bilmiyorum neden?
içine girdiğim bir yalnızlık tünelimidir?
o zaman neden açım sevgiye...
neden yollar bu gün daha karmaşık..ve mesafeler anlamsız
sevgi uzaktır belki bana,

yolum olacak bir gün.. ona benzer bir de rüya...
tarlalar uçsuz bucaksız, kocaman başaklar
dalacağım tarlanın orta yerine,
beni aşan başaklar, sarılacaklar bana,
başlarını sallayacaklar hoş geldin diyerek..

ben çaresiz ve çıplak...kendini saklayan…
doğa anne diyecek ki! utanma artık evindesin...
bu gün güneş farklı doğacak...
ve ben sararmış başakların arasında yeşillerini arayacağım..
umutlarım gibi onlarla sararmak için...
Bir de Turkuazlar var,
uzakta bir tepecik,
gökyüzüne yakın noktasında bir turkuaz...
açmış saçaklarını...beni davet edecek...
sırtımı dayayacağım turkuazın gölgesinde tüm yalnızlığımla...
yeşil başakları arayacağım...
başaklar sararmış, yaz küsmüş olacak.
işte o zaman üşümeye başlayacağım...

onlar olmayacaklar...
ben turkuazın altında bakınırken...birileri gelecek...
ve başaklarımın boynu bükülecek...
Doğa anne saçlarımı karıştırarak dur diyecek
çevreme baktığımda...her yer çıplak…ben çıplak

başaklarımı arayacağım
artık onlar rüzgarlarla dans etmeyecek...
ve turkuaz istediğini alacak,
çıplak bir tepe..,ben burdayım dercesine...
ve ben özleyeceğim salllanan koca başakları
bir sonraki yıla kadar...
her yer çıplak ve ben çıplak


Ant. 16.12.2008

Orhan Eren Uncu