Düşündüğümde,
Dilsiz bir sancı olur
Düşerdin içime.

Gölgesiz gelirdin geldiğinde,
İzlerin silinirdi ardın sıra
Kaygısızdın hep...

Bense,
Bir militan sızıya gark olurdum
Önce gözkapaklarım düşerdi
Kayardı bir ince sızı
Ağlardım...

Sen,
Hep zafer sandığın kelimeleri tekrarlardın
Ben anlamak için çabalardım
Anlayamazdım...

ve

İdamlık bir mahkuma dönerdi her şey
Önce sigaramın külü düşerdi,
Sonra ard arda hıçkırıklarım...

Ölümü sende anladım biliyor musun
Yaşam artığım...

Odam bir kentin,
Nikotin kokulu hücresine dönüşürdü
Bir ben tutukluydum...

Ellerim nikotin bulamacında
Sararmış parmaklarım saçlarıma giderdi
Yolunurdum, yorulurdum

Gözlerim sensizliği kuşanırken
Yalar yutardım sensizliği
Usulca düşerdi önüme başım
Işıkları söndürdüm,
Kent karanlığa bürünürdü.
Hücremde kalırdım hep...

Okunurdu yalnızlığım ıssızlığımdan
Ben ise gözyaşlarımdan anlardım
Yalnızdım...

Şimdi sabahı bekle dur
Bir ışık için inle...
Gelir mi bilinmez ya...
Kahretsin umut işte...