Günahkâr hâlimle, âr ede ede,
Türbende mum diye yanmaya geldim.
Destûr ver ya Hünkâr, Şems-i Tebriz’in,
Selâmın edeple sunmaya geldim.

Sonsuzluğun ezel-ebet arası,
Bilirim yüzümün çoktur karası,
İçimde kanadı firkat yarası,
Hasretim giderip kanmaya geldim.

Bu nefis mânâya küstürdü beni,
Madde sehpasında astırdı beni,
Delice her yana estirdi beni,
Huzurda durulup, dinmeye geldim.

Dünya denen hiçi attım ardıma,
Deva sende diye bildim derdime,
Yetiş pirim yetiş,imdat yardıma,
Mânâ denizinde yunmaya geldim.

Tövbe hırkasını giydim eynime,
Kulluk zincirini taktım boynuma,
Doldurdum sevdanı kuşça göynüme,
Nurunda nârımdan sönmeye geldim.

İçim alev alev aşkın nârından,
Çek al beni, çek al, benlik surundan,
Nur ver bana, nur ver bana nurundan,
Pervanen olup dönmeye geldim.

Kumrular “HÛ” çeker türben damında,
Duyulur Konya’nın her akşamında,
Şu derin sükutun gizli gamında,
O güzel demleri anmaya geldim.

İbrahim SAĞIR