Yüreğim çok gürültülü saki!
Sağanak sağanak yağmakta yine.
Sokak çukurlarına yığılırken gölgem,
Ayaklarımda ağır lastik kokuları...
Ayakkabılarım, bir tek onlar rehavette.



Kesilmiş süt pıhtısı genzimde saki !
Dirsek dürtülerini, bayat bakışları,
Yüzümde bin çizgiye sahte serenat...
Hiç kimse görmüyor ki ıslandığımı.



Köhne meyhanen kadar dumanlıyım saki !
Ezilmiş izmaritler kadar havasız,
Kuru iftira yükü kadar asılsızım, diyorum.
Saki, İstanbul kadar yalansız…



Şimdi nasıl bırakayım bu şehri söyle!
Hangi kara trenin vagonuna takılayım...
O gözler ah o gözler varken hele,
Söyle, hangi şehre mülteci olayım.



Saki doldur ! Doldur, bu şehre uzanayım...
Bir yudumda Marmara’da kayık,
Bir yudumda Surdibinde taş misali...
Ya da dur saki dur!
Ver şişeyi ayyaş olayım.



Git başımdan saki ! Gitmiyorum...
Beni en iyi bu şehir zulalar,
Zaten ayakkabılarım da rehavette.
O halde aç müziğin sesini !
Beni en iyi Çigan müziği paklar…





Özlem Pala