Tut elini Azra!
Tutmazsan…


Gömleğinin omuzunda bir tel saçını,
Ütüsünün buharında kokusunu ararsın.
Son fotoğrafına iyi bakar,
Sararmasın diye…
Günaşırı havalandırırsın.
Bütün adamlar ona benzer,
Hiç birinde bulamazsın.


Zerdali bahçeleri eskisi gibi olmaz
Kışlar kurak,yazlar çorak geçer.
Dördünden üçü açılmaz el kapısının.
Gözüne kaçar dünya,sen kirpik sanırsın.


Ceplerinde ellerini,
Terliğinde izlerini,
Koltuğunda dizlerini ararsın.
Dimağında sözlerini bulursun Azra !
Sözlerini sakla…



Büyürsün Azra,
Büyürsün tutamazsan…



Ölürsün,ölürsün susamazsan !
Susadıkça damağına vurur irini hasretin
Kurudukça susarsın,sustukça vurur…


Kapının eşiğinde üç gün durur en fazla,
Nasırına sebep lastik pabuçları.
Yedisinde çoktan unutmuştur yedi kat el.
Kırkı ya da elli ikisi en fazla.


Hiçbir şey eskisi gibi olmaz Azra !
Toprak, altındakini öğütür,
Üstündekini büyütür.
Şimdi anlama, sakla !
Annene anne,kardeşine baba
Olunca anlarsın.
Anlarsın Azra…

Tut babanın elini şimdi, sakın bırakma !




Özlem Pala

24.02.09