İÇİMİ ACITIYOR
Bir fotoğraf
her gün bakmasam da
usuma ruhuma kazınan
gözlerimin önünden silinmeyen
yüzüme tokat gibi inen

sabahın köründe
çöplüğün ortasında
sırtını duvara dayamış
cılız kollarını kavuşturmuş
oturmuş küçücük bir çocuk
evsiz kimsesiz sahipsiz
yanında ufak bir naylon poşet
uyuyor öylece ağzı açık
anlayana çok şey söyler çığlık çığlık

hani sıcak yatağı yumuşacık pijaması
saçlarında dolaşan anne eli
oyuncak dolu odası kitabı defteri
sütlü yumurtalı kahvaltısı
cebine harçlık koyan babası
gideceği okulu öğretmenleri
yaramazlık yapacağı arkadaşları

nasıl da yanından geçip giderler
bakıp görmeden bilmek istemeden
belki birazdan birisi tekmeyle uyandırır
çalar düşlerini çarpar duvara
yüzü paramparça sanki bin yaşında
ve bin türlü kötülüğün pisliğin ortasında
minicik bedeni masum yüreğiyle
çocuk olduğunu bile bilemeden
omuzlar hayatın ağır mı ağır yükünü

dünyanın her yerinde sokakaralarında
gizli köşelerde ya da caddelerde
kirletilir çocuklar yok edilir gelecekleri
içimi acıtır bu amansız insafsızlık
ağlasam neye yarar gözyaşlarım lav olsa
yakıp kül eder mi düzeltir mi
bu çılgın haksızlığı insanlığın yüzkarasını
utanıyorum her gün seni gördükçe bildikçe
bağışla beni küçük çocuk inan unutamıyorum seni
adın umut olsun adın ışık ve sevgi
tut elimi yorgun yüreğimizle yürüyelim
birlikte yapalım senin güzel yarınlarını
05.01.2008 Nilgün ACAR