KAĞIT GEMİLER

Artık aynı denize bakacağız diyorsun
aynı acılara gölgelere baktığımız gibi
gülüşlerimizle gizliyoruz içimizdeki lav akıntısını
görünmez kelepçelerinin onulmaz yarasını
kulaklarımızda sızılı bir keman sesi geceler
özverilerle çılgınlaşır uykusuzluğumuz
gizli köşelerde en olmadık yerlerde vuruluruz
bütün sarmaşıklar boynumuza dolanır boğuluruz
ellerimiz iki yanda dağlarca kördüğümlerle yorgunuz

sana kağıt gemiler göndereceğim diyorsun Marmaradan
ambarlarında unutamadığım o masmavi gözlerin olsun
birazcık umut ve söylediğin şarkılar çocuksu sözler
yüreğimin koylarında saklarım vermem hiçbir rüzgara

balık tuttuğun gecelerde bak yıldızlara
deli çaresiz özlemim ışık ışık sarı saçlarında

Marmaranın nemi değil gözyaşlarımdır bedenini saran
aşk bana kolay gelmez geldimi de bir türlü gitmez
çılgınım benim sen sevdiğim ve özlediğimsin derdin
sen de benim beklemediğim birdenbire bulduğumdun

yarım kalan bir şiir gibisin içimde sürekli ince ince kanayan
huzursuz dalgalarla vurgunlarla beynimi tırmalayan

en güzel kağıt gemileri yap bırak şişeye koymadan denize
gece gündüz bekleyeceğim hazır tutacağım limanlarımı
belki bir gün birinin içinden sen çıkarsın karşıma
kucaklayıverirsin kocaman kollarınla tertemiz kalbinle
sırılsıklam yaşarız kaçak yasak çalıntı ne varsa

hep başkaları için kendimizi unuttuk yırtıp attık geleceğimizi
tanrının avuçlarında buruşturulmuş kağıt gemiler gibi
değil mi zaten hiçbir şans tanınmamış hayatlarımız

evet aynı denize bakacağız şimdi köpük köpük
ben senin gözlerinde kaybolacağım mavi mavi
balıklar duyumsayacak kimseye söyleyemediklerimi
oltanın ucunda yalvaran çırpınışlarla bakacaklar sana
hiç olmazsa birini bırak geri denize o derin yaşama
kağıt gemilerle birlikte getirir sımsıcak sevgini

Nilgün ACAR 19.05.2007