Bir şiir olsam,
Şekle na gebe,
Yıllar sonrasına hazır öylece…

Kalemden dökülsem güvercin kanatlarına,
Mürekkepten silinsem kederlerin kervan saraylarına,
Ardı arkası kesilmese alınacakların,
Heyecandan düşürsem telleri,
Çözsem bağlarını dizlerin,
Tohumlar filizlense, bahçeler yeşerse,
Kan çanaklarımda bahar müjdelense,
Öldük desem ölüm diriliş görünse bende,
Hep ağladık hep ağlatıldık…
Öyle bir şiir olsam ki hep güldürsem,
Büyük olmasın gülüşler,
Hafifçe kıvırsın dudaklar sahiplerine,
Çaktırmadan felekle dalga geçsem,
“Seviyorum seni” küsme bana felek,
Öfkelensek de arayı iyi tutmak gerek,
Tersin dibine dibine,
Bir şiir olsam,
Uyanık öylece…

Kalbe giden ezgiler doğsa,
İmkansızlıklara bekleyişlerim, felaketlerim,
Can acıtsam, nehirler çağlatsam da bağrımda,
“şimdiki zaman”ı çevirsem vuslat kapılarına,
Derman olsam yine,
Her şey dursa da yerinde…
Zamana terk hayaller,
Diplere vurmuş merhemler,
Gözlerime çizilse de cehennemler,
Gecelerde, karanlıklarda kanatsam da gönlü,
Yarınlara umutlarla uyandıracağım,
Bir şiir olsam,
Sessiz öylece…


Usta bir şair gerek!!!
Şimdi susan, şimdi susturulan ahlarıma,
Köreltip hançerlerimi,
Dillendirecek lal yüreğimle,
Usta bir şair gerek ömrüme!!!
Motiflediğim kuşlar, çiçekler gibi,
Beni şiire çevirecek,
Kendini gözlerime gömecek,
Usta bir şair gerek!!!
Ve,
Kurcalanmadan harflerim,
Yer bırakmamış olsa da şairim üstümde,
Katle susamışlara göstermeyecek,
Sakınacak ürktüğümden ,
Kaçtıkça ben, usul usul dindirecek ağrılarımı,
Ellerinde renklendirecek çığlıklarımı,
Siyaha çekip kırmızıda nefes verecek,
Şairim adımı bilecek…
Dedim ya bana usta bir şair gerek,
Beni değil evvela kendini bilecek…