0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1234
Okunma
düş yorgunu kızıl ışıklar vurur bir akşam üstü
beyaz dallarına...
farkına varmak ağır gelir bazen,
sonbaharın bittiğinde
teslim olduğunu görmek
kışın yorgunluğuna...
üşümek
en kötüsüdür sevgilinin kollarında
yalnız kalmak gibi oysa
başkasına ihtiyacın olmadığında
nasıl bir his yokluğunu hissetmek,
hic sahip olmadıklarının.
ya ait olamadığın
o yerleri özlemek?
üşümek
en güzelidir kayboluşların
sarılırken kendine
hayallerini yakıp içinde
ısınırken
derin bir iç çekip
sönmesin diye ateşin, nefesini
usulca dudaklarının arasından bırakırken...
uyanmasın diye sevgilini
öpmeye bile kıyamazken
üşümek
o gecenin sabahında
diğer yarısı boş bir yatakta uyanmak gibi
bu bir rüya deyip
uyanmamaya çalışırken....
