"Alır götürür bir his Turan'a hey Turan'a" beni altmışsekizli gençlik yıllarıma götürdüğünüz için size teşekkür etmem gerekiyor.Bir makalede okumuştum.Fuji dağı eteklerinde ilim adamı yetiştiren bir Japon okulu varmış.Burada her sabah öğrenciler erkenden kalkar sporla yeni güne merhaba derlermiş.Ama hergün sporun bitişinde öyle bir hereket yaparlarmış ki;ben okuduğumda bayağı şaşırmıştım.Çünkü bu durum bizde olsa bunlar delirmiş derlerdi herhalde.Bu Japonların özel insanları,her sabah spor sonrası Fuji Dağına dönerek "FUJİ SENİ YENECEĞİM" diyerek yumrukları havada dağa meydan okurlarmış.Düşünüyorum ve Turan ile Fuji Dağı arasında bir benzerlik kurmak istiyorum ama bir türlü olmuyor.Çünkü Turan,bugün birkaç ırk olarak sanılan yaşadığımız coğrafyadaki insanların temel kaynağıdır.Yani temeli insandır.Çatışmaların belki de tek birleşme kaynağıdır.Halbuki Fuji bir zamanlar insanları yoketmiş sönmüş bir yanardağdır.Sembollerin şu veya bu olması o kadar da önemli değildir.Önemli olan inanmak ve güvenmektir.Burada yapılan hareket.o insanlara bir hedef sağlamıştır.Eh bugün Japonya'nın sadece ekonomideki yeri bile haklılıklarının kanıtıdır sanırım.Kısacası umutları yokedilen insanlar hayattan koparlar.Kim ne derse desin,bu duyguların hiç kimseye zararı olmaz.Ama geçliğimize güven ve cesaret sağlar.Bu duyguların canlı tutulmasına şiirinizle katkı sağladığınız için tebrik ederim.Saygılarımla.