çaresiz bırakarak
olmamalıydı gidişin
son durağımız ecel olacaktı
bilmediğim bir diyarda bir başıma
yapayalnız ve çaresiz bırakarak
olmamalıydı
gidişin

sana en muhtaç olduğum zamanda
beni bırakıp gitmektesin,
nereye bu gidiş?
bensiz ve kalpsız...

içimde kopan fırtınalar adsız

bir mefta önümde
soğumamış ve kefensiz
kor ateşler içinde olan yürek
soğumakta acımın buz kestiği tende

mecalden eser yok
isyanım uyuşmüş bedende
dileğim cevapsız Tanrı’dan yana

istemekle olmuyor ki
yanına gelmek
ömür vermek ya da

“her ölüm erkendir”
denmesi nasıl da doğru sözmüş
hani söz vermiştik
nereden bilinir ki bu yaşanmadıkça
birbirimizden hiç ayrılmayacaktık...
nasıl katlanılır bu acıya
bilmem kaçıncı kıtada

zamansızlar içinde koparmışız
akrebi yelkovanı
zemberek darmadağın
dağıtmışız umutları bulutlara
renk kurşunî


yitirdik vakitleri
iki can gitti
biri ölüme uğurlanırken
peşinde ecelsiz diğeri...


ŞİİR DOSTU
VİLDAN GÜLDAĞLI
29.11.2008-19.10