Arındım kirlerden pislikten bu gün
Yıkayıp kefene sardılar beni
’Gelecek başına’ dediler bu gün
Musalla taşına koydular beni

Daracık bir tabut hareketsizim
Nimetim kesilmiş hem nefessizim
Hayattaymış gibi yine sessizim
’Nasıldır’ diyerek sordular beni

Bir sela okunda yanık ses ile
Cemeat toplandı şaşkınlık ile
Kıbleye dönüldü bir tekbir ile
’Akılda tutarak’ yordular beni

Yükseldim omuzda arş-ı ala-ya
Dualar yükseldi kul-dan Mevla’ya
Ne gerek vardı ki sahte yaşlara
’Sen yoktun’ melekler kovdular beni

Bir çukur açılmış bir tümsek toprak
Tabutun üstünden açıldı kapak
Çevreye göz attım yılışık kaypak
Bir kara dehlize soktular beni

Bir acele ile kürekler kalktı
Topraklar üstüme kudurdu aktı
Bu kadar telaşa ne gerek vardı
Çivileyip yere çaktılar beni

Sen niye gelmedin yollar mı uzak
Üzdümü gönlünü kurduğun tuzak
Yüzün mü kalmadı bana bakacak
Utanmaz gözlerin yaktılar beni

Bir kalbi durdurup zül-e varışın
Kahpelik yükünü ziynet takışın
Gözümün önüne geldi bakışın
Mezarın içinde güldürdü beni

Kirlerin yok artık duygularımda
Nihayet pisliğin kaldı bak, sana
’ŞİMDİ SIRA ONDA’ dediler bana
Sevinçten deliye döndürdü beni

Kadir Albayrak