Küfür! ... Ayıp elbet! ..
Yakışmazda bize
Aile terbiyesi var
Eğitim öğretim var! ...
Dahası “saygı’yı” işlemişler,
Gönlümüzün derinliklerine! ..
………………..
Ve aşkı öğretmişler masallardan
Sonra bir taliplisi çıkıp
“Uygulamalı” pratik yaptırmış! ...
İyi mi olmuş kötü mü, ne önemi var artık? ..
Kangrene dönmüş bir ömür
Takvimler mevsimler darmadağınık! ..
……………….
Gecelerin yalnızlığını
Yaşamaya başladığımda
Karanlık tuzaklara yakalanıyorum
Derin derin yanıyor canım
Kendimden saklanıyorum! ...
Yinede dışarıda kalıyor bir yanım! ..
………………
Küfür! ..
Kahretsin! .. Ayıpsa ayıp! ..
Güneş görmemişini bilirim
Bu meredin! ..
Etmezsem “ukde” kalacak içimde
Edersem terbiyesi bozulacak sevgimin! ..
Cendere içinde preslenirken
“Tost” misali,
Sınırları yırtılıyor öfkemin! ...
………………
Nesin sen? .. Tabu mu? ..
Mukaddes biri mi? ..
Kimsin? .. Lanet olası! ...
Ah yüreğim ah! .....
Nerden buldun o kumaşı
Neden onun üstüne elbise diktin? ..
Neden şahaserleştirdin? ...
Al! .. Geri alabilirsen şimdi
Hem elbise gitti
Hem de içinde ki! ....
………………..

Küfredeceksin öyle mi? ...
Kime peki? ...
“Üçün birine! ....”
Ama hangisine? ....
Üçgeni kuran sensin
Şimdi bu öfke niye? ..
O sana provaya mı geldi? ..
Sipariş mi verdi? ? ? ? ?
Yani “o” masum! ...
Aşk’sa elbisenin kumaşı
O zaten malum! ...
Bakiye ne kaldı? ... “Sen”
Ne kadar garip olur değil mi,
Kendine küfretmen? ! .....
………………………
“O” küfrü hak etseydi
Sen onu sevemezdin! ...
Ona yakışmasaydı
O elbiseyi dikmezdin! ..
Bir “sevgi” yaşamışsın
O da olmasaydı,
Beş para etmezdin! ..
“Ama! ....”
Aması yok! ... Haddini bil! ...
Bu yüzden adı aşktır bunun
Her baba yiğidin harcı değil! ....
Aşkta küfür, küfürde aşk olmaz
Ve aşık; “Küfürbaz” olmaz! ...

Kadir Albayrak