4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
4290
Okunma
Hayat bu kadar mı zor?
İnsanlar ne kadar acımasız.
Kederleniyor gün geçtikçe hayatım,
Hayal bile kurulmuyor,yağmurlar yıkıyor
Sonra silinip gidiyor.
Söyleyemem sevgilim sana dertlerimi,
Anlatmak isterim fakat anlayamamandan korkarım.
Uçup giden her kelebek gibi
Bir gün sende uçup gidersin ya, ben en çok ondan korkarım.
Sözcüklere mi sığmadı?
Kalemimin mürekkebi mi yetmedi?
Hayır sevgilim.
Yüreğimdeki cesaret bitti.
Kendimi sevdiğimi zannederdim,
Seni kendimden de çok sevmişim.
Hayat vursa da inadına gülerdim
Sen vurdun ya gülmeyi de beceremedim.
Ömür geçip gidiyor,
Sensizliğin acısı dinmek bilmiyor.
Hayat denilen bu saçma yol,
Yokluğun da hiç çekilmiyor.
Yıllar geçmiş,
Saçlarıma aklar düşmüş,
O, eski benden
Eser bile kalmamış.
Bir gün geleceksin diye bir ümit,
Kalan ömrümü geçiriyorum herkez den gizli.
Alev,alev yaksa da sevgin,
Ben hala bekliyorum.
Sonsuz olsa şu üç,beş anıyla dolan ömrüm,
Yine beklerim ben seni gülüm.
Unutma şansı verilse gönlüme,
Ben yine seni seçerim.
Şimdi sana muhtaç,sana aç
Bir küçük kızım.
Acılarla büyüse de bu küçücük yüreğim,
Biliyorum ki dönmez geçen günler
Elveda sana ey sevgili!!!
Cevap Yaz