keşke bitirebilseydim herşeyi,
adını unutabilseydim.
görmeseydim gözlerini
hele hiç duymasaydım sesini

sensizliğin özlemlerinde,
dumanında sıgaramın,
çizgilerinde ellerimin,
keşke hatırlamasaydım seni...

bir kere görseydim.
çekip gitseydim sonra,
uzatmasaydım bu hayali,
yeni bir yaşama başlayabilseydim.

hüzünlerin karanlığını senle yaşadım.
korkak bir çocuk yüzüydüm karanlıkta,
bir köşede duygularımı yakardım.
ellerimi yakardım duygularımla.

sen aydınlan diye...

ŞİİRİN ÖYKÜSÜ
Yaşamak hele de onun yakınında çok zor geliyordu.Bir süre sonra herşey onu hatırlatmaya başlıyordu.O varken dönüp gitmek kaçmak bile olmuyordu.Benim aşkım sanki bir bağımlılıktı,zararveriyordu ama onsuz yapamıyordum.Ben bir sinema filmindeki dengesiz aşıklar gibi seviyordum.O da sanki senaryoya uyup,benden uzak duruyordu.
Önce kendisine çekiyor sonra serbest bırakıyordu.Bende onu düşünerek geçirdiğim gecelerde,geçkin şairler gibi melankolik şarkılar dinleyip,üçüncü sınıf aşk şiirleri yazıyordum.Hepsini onu düşünerek yazıyordum.


ömer