1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
48
Okunma
Kırık Kalem
Kalem, gecenin boğazına dayanmış
Bir çığlık gibi elimde.
Yazdıkça kanıyor kâğıt,
Ben sustukça büyüyor acı.
Bir harf yazıyorum
İçimde bir duvar çöküyor.
Bir nokta koyuyorum
Hayat, tam orada nefessiz kalıyor.
Kalem feryat eder,
Ben edemem.
Boğazıma düğümlenen her kelimeyi
O haykırır, paramparça.
Mürekkep değil bu,
Geceyi sağmışlar içine.
Her satırda bir kayıp,
Her hecede bir cenaze var.
Kalem beni ele veriyor,
Sakladığım ne varsa.
“Güçlüyüm” dediğim yerden
En derin çöküşümü yazıyor.
Kırık ucu etime batıyor,
Ama bırakmıyorum.
Çünkü bu kalem susarsa
Ben tamamen yok olurum.
..Zeynep Saylan....
5.0
100% (2)
Cevap Yaz
