Bir kelime doğar Erzurum’da,
Akşam olur Bakü’de uyur.
Sabahleyin Kırgız dağında uyanır,
Öğlen Almatı’da çay olur.

Anadolu’dan Mehmet Akif’in sözü
Azerbaycan Ahmed Cavad’a Türk’ün özü
Türkmen dağların da Mahtumkulu’nun İrfan dolu gözü
Kazak güneşinde Abay’ın kara sözleri
Özbek yurtdunda Abdulla’nın duygu dolu şiirleri
Kırgız Issık Gölünde Alıkul Osmonov’un yankılanır şiirin sesli sözleri


Lehçe değil,
Kardeşlerin farklı ses tonlarıdır.
Nazım’ın “vatan”ı,
Magcan’ın “yurt”uyla aynı yürekte atar.

Ey Türk Dilleri
Sen bir ana kucağı,
Bizler kucağında uyuyan destanlarız.
Her yeni sayı ile bir sözle
Bir bebeğin ilk ağlaması gibi taze,
Bir dedenin son nasihati gibi derin bir bilge

Dilimiz ölmez,
Çünkü her gece
Bir anne,
Çocuğuna Türkçe ninni söyler;
Ve o ninni,
Dünyanın öbür ucunda
Bir başka annenin dudaklarında
Aynı ezgiyle yeniden doğar.
,
Ama bozkırın rüzgârı durmadı.
Şimdi sen oku bunları yüksek sesle,
Bir bozkırda,
Bir şehirde,
Bir dağ başında…
Ve dinle:
Uzakta bir at kişnemesi,
Yakında bir kalp vuruşu,
Hepsi aynı şarkıyı söylüyor: