Güneş yükselirdi boz tepeden
Önce vururdu kırmızı güllere
Sonra düşerdi gönüllere
Bir düşe yatardı çocuk
Düşünceleri tomurcuk
Gözleri boncuk boncuk

Binerdi yağız kısraklara
Vururdu dağlara
Toz-duman içinde dört yan
Suyunu içerdi ak gözelerden
Kaybolurdu gözlerden

Bakarken pencereden

Başı tütsü-duman
Gözleri buğu buğu
Hep uzaklar çekerdi çocuğu
Gönlü hep düşerdi dağların ardına
Binerdi bir turna kanadına
Ne varsa inadına

Düştü bir gün ayağı ıraklara
İçinde ağır yara
Bir daha bakamadı dağlara
Lanet okudu turnalara
Hasret kaldı diyara
Büyüdü yara

Yine bir düş büyütüyor şimdi
Düştüğü yerde kalmış güller
Nal kesmiş yağız kısrak
Turnanın kanadı bir daha kırık
Yüreğinde hıçkırık

Gülümsüyor uzaklarda bir yüz
Aldırma diyor gelen çığa

Şu çocuğa baksana
Benziyor mu sana

Tanımadın değil mi

O bir ana

Sor ona



Hayrettin YAZICI