3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
54
Okunma
Bir sabah uyandım, aynaya baktım;
Yüreğim bin parçaya ayrılmıştı.
Yok oluşumu,
Aynadaki yüzümde gördüm.
O günden sonra bir daha bakmadım,
Evimin tüm aynalarını topladım..
Çünkü aynalarda
Kanayan yaralarımı görüyordum.
Biraz zaman alsa da iyileşecektim,
Ama o güne kadar
Aynalar olmayacaktı hayatımda.
Oysa aynaları çok severdim;
Evimin her yeri ayna olsun isterdim.
Gece su içmeye uyanır,
Mutfaktan döner,
Koridordaki aynaya bakar,
Kendime tebessüm eder,
Sonra tekrar uyurdum.
Aynanın önünde,
Kuğu gibi süzülürcesine
Dans etmeyi severdim.
Şimdiyse hüznün gölgesi düşüyor yüzüme
O gün gelecek;
Kendimle barışacağım,
Aynalarla barışacağım.
O gün ben yeniden, yeniden
Güneş gibi doğacağım
Aynaların yüzüne.
Ve bir sabah yine aynalara gülümseyeceğim... Asya Öztürk
5.0
100% (5)
Cevap Yaz