2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
49
Okunma
İnsan bazen gitmeyi öğrenir, kolay gelir..
Ama kalmanın ne demek olduğunu
öğrendiği yerde kaybeder.
Geceye son bir kilit vurulsa,
rüzgârın kaleminden;
sessizliğin çığlığı
yankılanır yüreklerde.
Her cümle kor ateş gibi,
yüreğine değdikçe büyür;
suskunluğumun içinden
adını bilmeyen bir acı geçer.
Ben anlatmadım kimselere seni,
içimde hangi kapının kırıldığını;
hangi gecenin
bende sabaha varmadığını…
Hiç anlatmadım.
Zaman, omzuma dokunup geçti
benden tek bir özür dilemeden.
Ben ise gitmeyi öğrendim;
kalmanın ne demek olduğunu
tam orada unuttum.
Ve şimdi…
Bu dizeler bir yere değil,
bir zamana değil;
sana hiç değil—
yalnızca benim sustuğum ana aittir.
Kalmanın ne demek olduğunu;
öğrendiğim yerde kaybettim…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz