Dört duvar içinde kaldı gönlüm,
parmaklıklar ardında hayallerim.
Sana uzanamaz, ulaşamaz oldu ellerim,
zaman geçmez oldu burada.
Sensizlik sol yanımda derin bir yara.

Yüreğim kor ateşler içinde,
özlemin bir köz oldu,
dumanı tütüyor sevgili.
Geceler uzun,
gecelere seni anlattığımdan
uykular hep yarım,
uykuya hasret gözlerim
sensizliğe sürgün oldu.

Hayalin karşımda,
elimi uzatsam ellerim boşlukta kalıyor.
Kavuşamadığım sevdan
bir mahkûm gibi
esir kaldı dört duvar arasında.

Sensiz geçer her anım,
sensizliğin dolduğu her gün.
Bedenim yorgun,
sensiz çaresizim yar.
Özgürlük bir düş oldu,
sevdan ise özgürlüğüme umut taşır sevdiğim.
Hasretinle beklerim
o özgürlüğe kavuşacağım günü.

Yalnızlık koyar,
hasretin yakar yüreğimi.
Ama bu gönül seni hiç unutmaz sevdiğim.

Bir gün gelecek elbet,
bu zindan bitecek, yar bitecek.
O gün işte sana kavuşmak
her şeye, ama her şeye değecek sevdiğim.

Bir gün gelir,
bu mahkûm özgür kalır.
İşte o gün
kollarımda kelepçe değil,
sevgili sen olacaksın.