Mevlâm halk eyledi, aldı benden anne ve babamı!
Sanki gök patladı, yardı yeri!
Parçaladı ahu zarı yüreğimi!
Her şeyin var Dünyanın batını ve zahiri!
Ama anam yok, babam yok!
Çekilirmi bu Dünyanın kahiri?

Sağlıklarında yüzlerine doymadım!
Büyüdüm hala kokularına duymadım!
Ana kucağında gözüm aymadım!
Artık anam yok, babam yok!

Ne yapacağımı bilemedim!
Ben hangi bağda biteyim!
Ocağında duman olup hasretle tüteyim!
Şimdi ben kimin elin öpeyim!
Artık benim anam, babam yok!

Huzuru, neşeyi nerede bulayım!
Ne olur daha fazla üzme beni Allah ım!
Sana kurban olayım!
Yol ver gideyim varıp mezarlarıınıa su dökeyim!
Artık benim anam yok, babam yok!

İyice bunaldım kaldım darda!
Bedenim baharda,!
Yüreğim haziranda!
Derdimi döktüm kuş ile kurda!
Artık anam yok, babam yok!

Anam elinde tutardı yeşil sancağı!
Sicacıktı ana kucağı!
Burnumda tütüyor şimdi baba ocağı!
Artık benim anam yok, babam yok!

Hayat şartları hergün beni yoruyor!
Babamın diktiği ağaç gün ve gün kuruyor!
Zaman özlem ile dertleri karıyor!
Artık benim anam yok, babam yok!
Bunu Dünya alem biliyor!
Dinçer Dayı