2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
35
Okunma
Zaman kısa.
Ömür dediğin,
Doğar ve söner.
Sevinmeye vakit bulamadan
Gölgen bile senden önce karanlığa düşer.
Çocuktum,
Büyümek istedim.
Büyümek sandım ki;
Güçtür, özgürlüktür,
Kimseye eğilmemektir.
Meğer büyümek,
Boyun eğmeyi öğrenmekmiş.
Hayaller sustu önce,
Sonra ben.
“Sonra” dediklerim
Bir daha gelmedi.
Gülüşüm eksildi,
Yüküm arttı.
Hayat aktı yanımdan,
Camın arkasında kaldım.
Dokunamadım,
Tutamadım,
Yaşayamadım.
Ne sevdiklerimi söyledim,
Ne istediklerimi aldım.
Zaman aldı hepsini,
Bana yalnız
Eksik bir ben bıraktı.
Şimdi biliyorum;
Güneş doğarken bile
Batmayı düşünür.
Ve insan,
Yaşadıklarına değil,
Yaşayamadıklarına
Çöker.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz