Sabahın ayaz yüzü
Kentin soluk yüzüne vurduğunda
Boynu bükük bir çocuk
Kaldırım taşlarında ekmek kırıntısı arıyordu
Annesinin gözlerindeki umutsuz bakış
Bir milletin çığlığıydı sessizliği yırtan...



Yanı başında çöp konteynerinin gölgesinde
Bir kedi yavrusu titriyordu
Sıcak bir bakış, bir tas su arıyordu belki
Bir sabah vakti
Kaldırımların çiği kurumadan
Bir tekmeyle savruldu cansız bedeni
Başıboş diyerek katletti biri onu
Gösterdi Tanrıya
İnsanlığın düştüğü o dipsiz uçurumu...



Bir baba
Akşamın alacakaranlığında eve dönerken
Omuzları çökmüş
Bir dağ yükü gibi taşıyordu
Hayatın ağırlığını..


Yüzüne çarpılan
Fabrikanın paslı kapısının
Kapanırken çıkardığı ses
Bir kuşağın özgürlük çığlığını boğuyordu
Ellerdeki nasır
Hep aynı hikâyeyi anlatıyordu
İnsan ucuz, yaşamak pahalı bu diyarda...



Başka bir çocuk kayboluyordu
Bir bilgisayar ekranında
Sanal dünyaların parlak ışıltısı
Gerçeğin rengini soluyordu...


Kalbinde sevginin yerini "like"lar alırken
Yalnızlık dijital bir canavara dönüşüyordu
Ve sokaklar
Oyun bağımlısı askerlerle doluydu
Gerçek savaşların unutulduğu...


Aşk ile
Aşk için yaşa
Diye bağırıyordu bir şair
Umutsuzca...


Kentin göbeğinde
Lüksün ışıltılı vitrinleri parlıyordu
Camlar ardında
Bir pahalılık heykeli sergileniyordu
Adaletsizliğin soğuk mermerinden...

Ve o vitrinin önünde titreyen adam
Kendi yansımasını bile tanıyamadı
Kırık bir ayna parçası gibi dağılmıştı
Camlara çarpan benliği...


Toprak
Altında yatan umutları sayıklıyordu ...


Nehirler
Atılan hayallerin zehriyle kirleniyordu...


Gökyüzü
Kirli bir tül perdeye dönüşmüştü...

Yıldızları görmek için
Önce karanlığa bakmaya
Cesaret etmek gerekirdi...


Bizler
Bu kırık aynaların arasında
Kendi parçalanmışlığımızı seyrederken
Sormuyor muyuz hâlâ ?
Kıyamet dediğin nedir ki ?


Oysa kıyamet
Sokakta ekmek arayan çocuğun gözlerinde
Savrulan kedinin son nefesinde
Gençliğin kırılmış kanatlarında
İşten çıkarılan babanın sessiz ağlayışında
Kopuyor çığlık çığlığa
Her gün
Her saat...


Ve biz
Vitrinin önünde
Kendi solgun yansımamıza bakıp
Saçımızı tarıyoruz
Umarsızca...



Çağdaş DURMAZ