0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
24
Okunma
İki dünya arasında araftayım,
Birine sığamıyorum,
Çünkü kalbim fazla yaralı.
Diğerine gidemiyorum,
Çünkü hâlâ adını fısıldayan
Bir yanım var içimde.
Bu dünya kalabalık,
Ama ben hep yalnızım.
Herkes bir yerlere yetişiyor,
Ben senden kaçamıyorum.
Zaman akıyor,
Ben olduğum yerde duruyorum,
Çünkü gitmek de kalmak kadar acıtıyor artık.
Birine sığamamak
Sevilmemek değil bazen,
Fazla sevmektir.
İnsan çok sevince
Hiçbir yere yerleşemez.
Her gülüşte biraz eksilir,
Her veda biraz daha büyür içinde.
Diğerine gidememek
Umutsuzluk değil,
Hatıralardır.
Geçmiş, insanın ayaklarına dolanan
En ağır zincirdir.
Ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş,
Bir ses çağırır arkandan:
“Beni yarım bırakma…”
Ben dualarımda bile
Seni eksik bıraktım.
Ne isterken tam söyleyebildim,
Kadir TURGUT
