0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
42
Okunma
Bin umutla yaşar insan,
demir kapıların ardında bile
gökyüzünü cebinde taşır.
Bir kuş geçer aklından,
kanadı kırık ama inatçı,
uçmayı yine de dener.
Gülüşlerimiz yarımdır belki,
ama eksik değildir.
Çünkü biz,
acıdan utanmayan bir halkın
çocuklarıyız.
Sessizliğimiz bile konuşur bazen,
en çok da gece olunca.
Bir anne bekler kapıda,
zamanın pasını siler elleriyle.
Bir çocuk büyür,
soruları erken öğrenir.
Adalet, ekmek gibi bölünür
ve hep başkasına düşer büyük parça.
Yine de…
umut denen şey inatçıdır.
Betonun içinden çıkan ot gibi,
yasaklara aldırmaz.
Bir tebessüm saklarız ölüm için,
son söz yerine.
Çünkü biliriz:
İnsan,
yenildiği yerde değil,
vazgeçtiği yerde ölür.
Biz vazgeçmedik.
Bin umutla yaşadık,
bir tebessümle gideriz—
geride daha çoğunu bırakarak. 🥀
5.0
100% (1)
