Veysel Karani

Yüreğinde aşkın ateşi vardı
Anaya bağlıydı, hürmet kazandı
Dünyaya sığmayan,sırlı bir yârdı
Veysel’in yolları, nura uzandı.

Medineye varır. Nice ümitle
Hüsrana uğruyor aldığı yanıtla
Dönüyor rasulun sözü kanıtla,
Veyselin yolları, nura uzandı.

Ana hakkı onda, en kutsal görev
Gidip uğrayacağı sadece bir ev
Tabiinin ilki,en çok onu sev
Veyselin elleri, nura uzandı

Dervişliğin özü vardı sözünde,
Mütavazi, mal mülk yoktu gözünde,
Hakk’ın rızasıydı ömrü özünde,
Veyselin dilleri, nura uzandı

Çok hasta annesi şifaya erdi
Çıkarıp yeleği hekime verdi
Sevgiyle anaya, bakmaktı derdi
Veysel kolları, nura uzandı

Medineden sesli zikir duyuldu
Müslümanlık doğdu,arza yayıldı
Nebiye ayetler indi uyuldu
Veyselin dalları, nura uzandı

Uzaklara bakar dalar gözleri
Allahu ekberle dua sözleri
Dağlarda çobandı,hasret izleri
Veyselin çölleri, nura uzandı

Ayağının tozu olurum dedi
İmkanım olsaydı kalırım dedi
Salavatla huzur, bulurum dedi
Veyselin gülleri nura uzandı

Peygamber aşkıyla,içi hep doldu
Onu görmemişti, gönülü soldu
Sevgiyle yanardı, hakikat yoldu
Veyselin halleri, nura uzandı.

.......Zeynep Saylan.....
.......ders şiiri ......
.......Neşeli sınıf.....