insanın annesi ölür mü ya !!!
ölmez ölmez, ölemez,
sabahlar küser,
güneş şiş gözlerini kara bir gözlüğün ardına saklar,
flu ‘dur hayatın penceresi,
cam önünde ki boş yağ tenekeleri,
solgun sardunyaları ağırlar,
anne eli dolanır, okşar,
sever, sular,
sardunyalar solgun hırkayı ,
soyunur, alı moru çalar,
sanki uzaklardan bir anne türküsü,
yelin eline ,
belki de soluğuna dolanır,
kulaklarım da hasret ağlar,
belki de evlatlar duyar,
belki de anneler duyduğunu sanar,
belki de duysun ister,
ölüm var,
nedensiz,
zamansız,
apansız,
açkısız, kilitsiz,
ölüm var,
insanın annesi, ölür mü ya apansız !!!
öldürülmüşse ana,
hem de yaşarken,
öyle elli kollu,bedenle,
ölümü beklemez,
bir gün öleceğini bile bile,
bir yaşar,
iki yaşamaz,
zaten öldürülmüştür,
içindeki serçe umudu,
hayalleri,
öyle gerçek düş’er bir, iki, üç
dizlerinin bağları kopar ,
dil söyler,
rüzgar çarpar,
dağ yankılar,
insanın annesi, ölür mü ya !!!
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz