Bir çiçeğim ben,
Halkımın yüreğinde.
Tüm ağaçlar arkadaşımdır,
Hatta kuşlar bile tanır beni.
Güzel mi güzel bir çiçeğim ben ,
Papatyayım mesela,
Yada bir gül,
Menekşeye ne demeli.
Bir çiçeğim ben,sapım papatya yaprağım gül.
Rengarenk açarım,
Boynumu büktüğüm de olur,
Yapraklarımın koparıldığı da.
Kimi zaman evde açarım,
Kimi zaman bahçede.
Kaybolduğum da olur ormanların derinliklerinde,
Susuz bırakıldığım da,
Yada ışıksız kaldığım da.!!
Olsun inadına rengarenk açarım ben,
Sapım papatya,yaprağım gül,
Güzel mi güzel bir çiçeğim ben,
Kavganın ortasın da..

Hep güzel bir ormanım olsun isterim,
Odunu beş lira eden ağaçlarından olmayan.
Bir gökyüzü isterim,
Sana bana dar olmayan.
Bir çiçeğim ben,
Sapım papatya,yaprağım gül,
İnadına rengarenk açarım ben,
Tüm ağaçlar arkadaşımdır,
Hatta kuşlar bile tanır beni,
Her sabah konarlar dalıma,
Güç verirler öğüt verirler bana,
Ve uçarlar maviye.
Hep bakarım arkalarından,
Özgürlüklerini düşünürüm.
Mavi kanatlarının her çırpınışında,
Umut dolu olurum hep.
Fakat sonra hep ağlarım,
Çünkü;
Benim gibi susuz kalan,
Benim gibi aç,yapraklarından yaralı,Halkım gelir aklıma.
O ki gökyüzünün,en mavi yerine,
Layık olan halkım...!


...ERDOĞAN ATEŞ