Dinle çocuk, sessizce dinle
kainatın nabız atışlarını duyacaksın içinde
Vakti geldiğinde sen de bu sırra ereceksin
Tek vücuttur kâinat ve aşk ile titrer sadece
Öylesine sarsılmaz bir inançla sevmelisin ki
Her bir zerren gidip karışmalıdır sevdalına
Diyelim ki “O” ağlasa ve çok uzaklarda olsa dahi
Senin gözlerinden de yaş gelmelidir.

Çocuk, kimi zamanda
Hayat bu, olmayacak şeyler getirir insanın başına
Kırılır kolun kanadın, tutuşur yüreğinde hasret
Bir sınavdır bu, sımsıkı sarıl ve kucakla acılarını
Sevdiğinden, göğün maviliğinden ayrı düşsen de
Sabret, gönül gözüyle bakmayı da öğreneceksin
Diyelim ki “O” Ege kıyılarından eğilecek denize
Sen İzmit körfezinde yansıyan suretini göreceksin
Dağ gibi derin, okyanus kadar yüce olmalı aşkın
Sevmek kâinatın armağanıdır çünkü insana
Ve bir gün sen de S E V E C E K S İ N



_umut