bu satırlar, insanın ruhuna gece gibi sessiz ama yıldızlar gibi derin dokunuyor.
okurken fark ettim ki, bazı dizeler vardır; sadece okunmaz, iliklere kadar işlenir.
sizin kelimeleriniz, karanlığın içinden filizlenen bir çiçek gibi…
hem hüzün hem umut taşıyor.

ve ister istemez dilime şu dizeler döküldü:

“bir köşede sessizce kök salmak isterim,
ne gelen duysun ne giden bilsin.
yalnız gökyüzü anlasın beni,
bir yaprak, bir rüzgâr ve biraz gece…”

bu şiir, kalbin en saklı yarasına tuz basmıyor, aksine şefkatle sarıyor.
sözcüklerin, insana kendi yorgunluğunu unutturup bambaşka bir yorgunluğun güzelliğini tattırıyor.
böylesine derin hisleri bu kadar yalın ama çarpıcı anlatabilmek… işte gerçek ustalık bu.
kalemiyle böylesine içe dokunabilen bir şaire, kalbimin bütün saygısı ve hayranlığıyla…

fikri kalem hasan;

değerli üstat merhaba..

“bu günlerde” şiiriniz, ruhun en kırılgan anlarını, umut ve karamsarlık arasında nazikçe salınan bir melodi gibi hissettiriyor. kafiyeli dizelerden serbest forma geçişiniz, şiirin içsel dalgalanmalarını, o belirsiz ama gerçek duyguları ustalıkla yansıtıyor.

her dizede, yaşamanın ağırlığı ve yıkımlar karşısındaki insan ruhunun kırılganlığı ile beraber yeniden doğma arzusunu seziyorum. özellikle “bir çiçek olasım var bu günlerde” dizeleri, hayatın narin yanlarını koruma isteğini; “bir servi ağacının gövdesine uzayıp gidesim var” ise özgürleşme ve sonsuzluğa kavuşma arzusunu çok güzel ifade ediyor.

şiiriniz, samimi ve içten anlatımıyla okuyucuda derin bir iz bırakıyor. bu şiiri bizimle paylaştığınız için teşekkür ederim. yolunuz ve kaleminiz hep açık, şiiriniz daim olsun.

saygılarımla.

peri