Bahtsız Bedevi’nin biraz ardında,
Durmadan yürüyor, Adem kardeşim.
Çok fazla gariptir kendi yurdunda,
Boynunu buruyor, Adem kardeşim.

Ne işe el atsa, elinde patlar,
Bir olan derdini ikiye katlar,
Yerinde taş olsa anında çatlar,
Sabırla duruyor, Adem kardeşim.

Oltudan, Bursa’ya göç edip gitti,
Kendini bu yolda hiç edip gitti,
O eksi keyfini piç etti gitti,
Hayalle çürüyor Adem kardeşim.

Borç etti, çalıştı bir motor aldı,
Onunla kendini her yana saldı,
Bir gece hırsızlar elinden çaldı,
Her yerde soruyor Adem kardeşim.

Bir ara dediki: ‘İş kuracağım,
Bu hayata karşı dik duracağım,
Sonunda turnayı gör vuracağım!”
Hep sinek vuruyor Adem kardeşim.

Bir lokanta açtı; çok hava attı,
Tavuk dönerleri iki gün sattı,
Üçüncü gün geldi tam o gün battı,
Yağ gibi eriyor Adem kardeşim.

Kırk yılın başında bir maça gitti,
Ve futbol hayatı o zaman bitti,
Ayağı kırıldı; altı ay yattı,
Kendini geriyor Adem kardeşim.

Toparladı biraz, başladı işe,
Gönlünü sarmıştı çok hoş bir neşe,
Kendini kaptırdı hayale düşe,
Planlar kuruyor Adem kardeşim.

Geçen sene idi otobüs çarptı,
Aldı bunu, bir kenara fırlattı,
Yine hastanede epeyce yattı,
Hep sarpa sarıyor Adem kardeşim.

Diyor ki şansızım bunca şey niye?
El ileri gider bende geriye.
Kendine okuyup, üflesin diye,
Bir hoca arıyor Adem kardeşim.