8
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
100
Okunma
Yalnızım…
Ama gökyüzü de bazen tek bir yıldızla aydınlanır,
biliyorum.
Bir sokağın unutulmuş köşesinde
İçimdeki sessizliği dinlerken fark ettim.
Yalnızlık, insanın kendi sesine kavuştuğu
ince bir kapı aralığıymış meğer.
Günler biraz ağır,
Gölgeler biraz uzun,
Ancak umut
Bir çocuğun avucundaki kuş gibi
Titreyerek de olsa her sabah geri geliyor.
Kendime yürüdükçe
Yolun kenarında filizlenen
Küçük bir çiçek gibi anladım.
Kök salmanın yolu
Bazen tek başına durmaktan geçer.
Ve şimdi…
Yalnızlığımın tam ortasında
Hayata dair küçük bir ışık taşıyorum.
Belki kimse görmüyor,
Belki kimse duymuyor,
Ama ben biliyorum:
Işığı olan,
Bir gün mutlaka yolunu bulur.
5.0
100% (14)
Cevap Yaz
